يونس بن عبدالرحمن آورده است که بر امام هفتم عليه السلام وارد شدم و گفتم: يابن رسول اللّه! أنت القائم بالحق؟ فقال ـ عليه السلام ـ «أنا القائم بالحق ولکنّ القائم الذي يطهّر الأرض من أعداء اللّه ويملأها عدلاً کما ملئت جوراً هو الخامس من ولدي، له غيبة يطل أَمَدُها خوفاً علي نفسه، يرتدّ فيها أقوام ويثبت فيها آخرون... طوبي لشيعتنا المتمسکين بحبلنا ـ وفي نسخة: بحبّنا ـ في غيبة قائمنا، الثابتين علي موالاتنا والبراءة من أعدائنا أُولئک منّا ونحن منهم، قد رضوا بنا أئمّة ورضينا بهم شيعة وطوبي لهم هم ـ واللّه ـ معنا في درجتنا يوم القيامة. [1] .

سرورم آيا شما قائم به حق هستيد فرمود: آري من قائم به حق هستم امّا آن قائمي که زمين را از دشمنان خدا پاک مي سازد و آن را همانگونه که هنگامه ي ظهورش از ستم و بيداد لبريز است از عدل و داد سرشار و مالامال مي سازد، او پنجمين امام از نسل من است. او به فرمان خدا و براي حفظ جان خويش، غيبتي طولاني خواهد داشت به گونه اي که گروههايي راه ارتداد در پيش مي گيرند و گروهي در دين خدا و اعتقاد به امامت ثابت قدم مي مانند. آنگاه فرمود: خوشا به حال شيعيان ما آنانکه در عصر غيبت قائم ما به ريسمان ولايت و محبّت اهل بيت چنگ زده و بر دوستي ما پايدار بوده و به بيزاري از دشمنان ما استوارند؛ آنان از ما هستند و ما از آنان، آنان به امامت ما خشنودند و ما به پيروي آنان از اهل بيت پيامبر خويش. راستي که خوشا به حال آنان! بخداي سوگند که آنان در روز رستاخيز با ما و در درجه ي ما خواهند بود.