در کتاب «اوپانيشاد» که يکي از کتب معتبره و از منابع هندوها به شمار مي رود، بشارت ظهور مهدي موعود(عليه السلام) چنين آمده است:

(اين مظهر ويشنو (مظهر دهم) در انقضاي کلّي يا عصر آهن، سوار بر اسب سفيدي، در حالي که شمشير برهنه درخشاني به صورت ستاره دنباله دار در دست دارد ظاهر مي شود، و شريران را تماماً هلاک مي سازد، و خلقت را از نو تجديد، و پاکي را رجعت خواهد داد... اين مظهر دهم در انقضاي عالم ظهور خواهد کرد).

با اندک تأملي در جملات بشارت فوق، ظاهر مي شود که مقصود از «مظهر ويشنو» همان وجود مقدّس حجة بن الحسن العسکري(عليه السلام) است؛ زيرا طبق روايات متواتر اسلامي آن حضرت در آخر الزمان و در پايان جهان، ظهور خواهد نمود و با شمشير قيام خواهد کرد، و تمامي جباران و ستمگران روي زمين را از بين خواهد برد، و در دوران حکومت آن مظهر قدرت خداوندي، جهان، آفرينش نويني خواهد يافت.

(مهدي(عليه السلام) بر اسب دست و پا سفيدي سوار است)

اين عنوان که در دومين فراز بشارت کتاب «اوپانيشاد» آمده است، در اخبار معصومين(عليهم السلام) بدان اشاره شده که براي نمونه برخي از آنها را در اينجا مي آوريم:

در حديثي از حضرت امير مؤمنان علي(عليه السلام) روايت شده که در مورد ظهور مبارک حضرت مهدي(عليه السلام) و به هنگام حرکت آن حضرت از نجف به سوي مسجد سهله فرموده است:

(کَأنِّي بِهِ وَ قدْ عَبرَ مِنْ وادِي السّلام إلي مَسْجِدِ السَّهْلَةِ عَلي فَرَس مُحَجَّل لَهُ شِمْراخٌ يُزهِو وَ هُوَ يَدْعُو و يقول في دعائهِ...).

(گويي او را با چشم خود مي بينم که در نزديکي نجف از وادي السلام عبور کرده، به سوي مسجد سهله پيش مي رود در حالي که بر اسب دست و پا سفيدي سوار است که پيشاني سفيد و درخشنده اي دارد، و همه درخشندگي آن را چون چراغ و ستاره مي بينند و او در آن حال دعا مي خواند...)