حضرت مولي الموحدين علي بن ابي طالب (عليه الصلاة والسلام) ضمن خطبه اي در ستايش پيامبر ـ صلّي اللّه عليه وآله ـ فرمودند:

1ـ فنحن أنوار السموات والأرض وسفن النجاة وفينا مکنون العلم وإلينا مصير الأُمور وبمهدّينا تقطع الحجج فهو خاتم الأئمة ومنقذ الأُمّة ومنتهي النور وغامض السرّ، فليهنأ من استمسک بعروتنا وحشر علي محبّتنا. [1] .

ما نورهاي آسمان و زمين و کشتيهاي نجات هستيم. دانش، در ما نهان است و ما گنجينه ي آنيم و سرانجام کارها بسوي ماست و مهدي ما، آخرين حجّت است. او آخرين امام معصوم، نجات بخش امّتها، آخرين نور رسالت و امامت و معمّاي پيچيده ي آفرينش است. گوارا باد آنان را که به رشته محبّت و ولايت ما چنگ زده و با محبّت ما محشورند.

نيز حضرت جواد ـ عليه السلام ـ از پدران گراميشان آورده است که اميرالمؤمنين ـ عليه السلام ـ فرمود:

2ـ للقائم منّا غيبة أمدها طويل کأنّي بالشيعة يجولون جولان النعم في غيبته. يطلبون المرعي فلا يجدونه ألا فمن ثبت منهم علي دينه ولم يقس قلبه لطول أمد إمامه فهو معي في درجتي يوم القيامة. [2] .

براي قائم ما غيبتي بسيار طولاني است و من شيعيان را مي نگرم که در غيبت او بسان گلّه بدون شبان سرگردان دنبال چراگاهند و نمي يابند. آگاه باشيد که هر کس از اينان بر دين خويش استوار باشد و بخاطر غيبت طولاني آن حضرت قلبش سخت نگردد چنين کسي با من است و در قيامت در درجه ي من.