اينک قسمتي از اسامي مبارک آن حضرت را که با الفاظ مختلفي در بسياري از کتب مذهبي اهل اديان و ملل مختلف جهان آمده است، از نظر خوانندگان گرامي مي گذرانيم.

1 ـ «صاحب» در صحف ابراهيم(عليه السلام)

2 ـ «قائم» در زبور سيزدهم؛

3 ـ «قيدمو» در تورات به لغت ترکوم؛

4 ـ «ماشيع» (مهدي بزرگ) در تورات عبراني؛

5 ـ «مهميد آخر» در انجيل؛

6 ـ «سروش ايزد» در زمزم زرتشت؛

7 ـ «بهرام» در ابستاق زند و پازند؛

8 ـ «بنده يزدان» هم در زند و پازند؛

9 ـ «لند بطاوا» در هزار نامه هنديان؛

10 ـ «شماخيل» در ارماطس؛

11 ـ «خوراند» در جاويدان؛

12 ـ «خجسته» (احمد) در کندرال فرنگيان؛

13 ـ «خسرو» در کتاب مجوس؛

14 ـ «ميزان الحق» در کتاب اثري پيغمبر؛

15 ـ «پرويز» در کتاب برزين آذر فارسيان؛

16 ـ «فردوس اکبر» در کتاب قبروس روميان؛

17 ـ «کلمةُ الحقّ» در صحيفه آسماني؛

18 ـ «لِسانِ صدق» هم در صحيفه آسماني؛

19 ـ «صمصام الاکبر» در کتاب کندرال؛

20 ـ «بقية اللّه» در کتاب دوهر؛

21 ـ «قاطع» در کتاب قنطره؛

22 ـ «منصور» در کتاب ديد براهمه؛

23 ـ «ايستاده» (قائم) در کتاب شاکموني؛

24 ـ «ويشنو» در کتاب ريگ ودا؛

25 ـ «فرخنده» (محمّد) در کتاب وشن جوک؛

26 ـ «راهنما» (هادي و مهدي) در کتاب پاتيکل؛

27 ـ «پسر انسان» در عهد جديد (اناجيل و ملحقات آن)

28 ـ «سوشيانس» در کتاب زند و هومو من يسن، از کتب زردتشيان؛

29 ـ در کتاب «شابوهرگان» کتاب مقدس «مانويه» ترجمه «مولر» نام «خود شهر ايزد» آمده که بايد در آخر الزمان ظهور کند، و عدالت را در جهان آشکار سازد؛

30 ـ «فيروز» (منصور) در کتاب شعياي پيامبر.

علاوه بر اين ها اسامي ديگري نيز براي حضرت مهدي(عليه السلام)در کتب مقدّسه اهل اديان ذکر شده است که ما به جهت اختصار از نقل آنها خودداري نموديم.

اسامي مقدّسي چون: «صاحب، قائم، قاطع، منصور و بقية اللّه» که در کتب مذهبي ملل مختلف آمده است، از القاب خاصّ وجود مقدّس حضرت حجّت بن الحسن العسکري ـ عجّل اللّه تعالي فرجه الشريف ـ است که در بيشتر روايات اسلامي، به آنها تصريح شده و ائمّه معصومين(عليهم السلام) در اکثر روايات، از آن حضرت به عنوان «صاحب»، «قائم» و «بقية اللّه» ياد کرده اند. و اين خود بيانگر اين واقعيّت است که موعود همه اُمّتها و ملّتها همان وجود مقدّس منتظر غايب، حضرت حجّت بن الحسن العسکري (عليه السلام) است.