شيخ طوسي به نقل از عُتّاب روايت مي کند که:«.... نخستين وکيل امام زمان عليه السلام عثمان بن سعيد و او بعد از خود، به دستور حضرت، فرزندش محمّد بن عثمان را به جاي خويش منصوب داشت، و او حسين بن روح و او ابو الحسن علي بن محمد سمري را انتخاب کرد، چون وفات سمري فرا رسيد، از او خواستند کسي را به جانشيني خود برگزيند، ولي او گفت:«لله أمرٌ هُوَ بالِغُهُ»:

خدا مشيّتي دارد که آن را انجام خواهد داد».

بنابراين غيبت تامه همان است که بعد از درگذشت سمري به وقوع پيوست. آنچه مسلم مي باشد اين است که اين انتخاب به دستور و تصريح شخص امام زمان عليه السلام صورت گرفته است. زيرا احاديث فراواني دلالت مي کند که:

هر نايبي از دنيا برود جانشين خود را به دستور امام زمان عليه السلام تعيين مي کند نه با رأي شخصي خود. مرحوم طبرسي هم در کتاب احتجاج مي نويسد:

«و لم يقُمْ احدُ بذلک الّا بنَصٍّ عليه مِن قِبَل صاحب الأمر (عليه السلام) و نَصْبِ صاحبِهِ الَّذي تَقَدَّم عليه: هيچ يک از نُوّاب، بدين منصب بزرگ نرسيدند مگر اينکه قبلاً از طرف صاحب الأمر عليه السلام- فرمان انتصاب آنها صادر مي گشت.