از اخبار و روايات معلوم مي شود که: جناب محمد بن عثمان در زمان سفارت خويش، وکيلان و نمايندگاني داشته از جمله در بغداد ده وکيل انجام وظيفه مي نمودند که ابو القاسم حسين بن روح يکي از آنان بوده است وهمه آنها از حسين بن روح به وي نزديک تر بوده اند.

چنانچه از «جعفر بن محمد بن قولويه قمي» نقل شده که: مشايخ ما مي گفتند: ما شکي نداشتيم که پس از جناب محمد بن عثمان کسي جز جعفر بن احمد متيل قمي يا پدر وي جاي او را نخواهد گرفت چون رابطه نزديکي با هم داشتند تا آنجا که سفير دوّم در أواخر عمر، فقط غذايي را که در منزل جعفر بن متيل تهيّه مي شد، مي خورد.

خلاصه خواص شيعيان ترديدي نداشتند که پس از فوت محمد بن عثمان، جعفر بن متيل منصوب خواهد شد.

ولي وقتي ديدند او حسين بن روح را به نيابت معرفي کرد همه پذيرفتند. علّت انتخاب حسين بن روح با وجود افراد متشخّص و بزرگان ديگر مانند ابوسهل نوبختي و ديگران... وجود صفات و مُميّزاتي بوده که با در نظر گرفتن آنها حضرت صاحب الأمر(ع) او را برگزيده: که به برخي از صفات او اشاره مي شود:

1) اخلاص و وفاداري بي نظير او: درآن موقعيّت حسّاس سياسي مردي صبور و هوشيار لازم بود که بتواند محرم أسرار باشد و اين صفت به نحو احسن در وجود جناب حسين بن روح بود:

2) از ابوسهل نوبختي سؤال کردند که چطور شد امر نيابت به شما واگذار نشد و به حسين بن روح واگذار شد؟

3) در پاسخ بعد از بيان جملاتي گفت:... اگر ابوالقاسم امام(ع) را در زير لباس خود پنهان داشته باشد و بدنش را با قيچي قطعه قطعه کنند تا او را نشان دهد هرگز چنين کاري نخواهد کرد.