از مهم ترين تکليف ها و وظايف، انتظار فرج است، زيرا انتظار فرج از بزرگترين عبادات مي باشد. [1] .

با توجه به اين که معناي انتظار فرج، تنها انتظار و اميد قلبي نيست، گرچه انتظار قلبي شاخه اي از انتظار فرج است، ولي به معناي عمل به خاطر ظهور حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف نيز مي باشد، تا خداوند در ظهورش تعجيل فرمايد. همان گونه که انتظار نسبت به کشاورز، آن است که زمين و ساير شؤون مربوط به زراعت را آماده سازد، و همان گونه که کسي که در انتظار مهمان است، بر او است که مقدمات کار را فراهم نمايد، خود را براي پذيرايي از مهمان مهيّا کند، همين طور انتظار فرج به عمل و تهيّه مقدمات بستگي دارد.

بنابراين، بر ما لازم است که در عصر غيبت امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف خود و جامعه خود را با عمل هاي شايسته، و امر به معروف و نهي ازمنکر آماده سازيم، و در انتظار دولت عدالت گستر او باشيم.

انتظار به اين معنا در روايات اسلامي مورد تأکيد قرار گرفته است، در حديث آمده، اميرمؤمنان علي عليه السلام فرمود: «اِنَّ احبَّ الاَعمالِ اليَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ انتظارُ الّفَرَج؛ [2] محبوب ترين کارها در پيشگاه خداوند متعال، انتظار فرج است»

و امام صادق عليه السلام فرمود: «اَفْضَلُ اَعمالِ شِيعتنا اِنتِظارُ الْفَرَجِ؛ [3] بهترين اعمال شيعيان ما انتظار فرج است».

و حضرت امام رضا عليه السلام در وصف امامان عليهم السلام و شيعيانشان فرمود: «اِنَّ دينهُمُ الوَرَعُ و العفَّةُ و الاِجتهادُ... و الصَّلاحُ و انتظارُ الفَرَجِ بِالصَّبرِ؛ [4] دين آنها تقوا، عفّت، تلاش و کوشش... و اصلاح و انتظار فرج در پرتو صبر و استقامت است.»

امير مؤمنان علي عليه السلام روايت مي کند که رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «اَفْضَلُ العِبادَةِ اِنتِظارُ الْفَرَجِ؛ [5] برترين عبادت ها، انتظار فرج است.»

امام رضا عليه السلام فرمود: پدرانم از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نقل کردند که فرمود: «اَفضلُ الأعمالِ اِنتظارُ الْفَرَجِ مِنَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ؛ [6] بهترين اعمال امّت من انتظار فرج از سوي خداوند متعال است.»

اميرمؤمنان علي عليه السلام فرمود: «اَلمنتَظرُ لاَمرِنا کالمُتَشَحَّط بِدَمهِ في سبيل الله؛ [7] پاداش انتظار کِشنده امر ما، مانند پاداش کسي است که به خون خود در راه خدا، غوطه ور شود.»

از اين احاديث چنين استفاده مي شود که انتظار فرج با دشواري هاي بسيار روبرور مي شود، از اين رو که امر به معروف و نهي از منکر مي کند در عصري که معروف، در ميان مردم، منکر، و منکر معروف گشته است، در اين صورت مانند کسي است که در خون خود در راه خدا، غلتيده است. اما شخص بي تفاوت و رفاه طلبي که به واجبات خود عمل نمي کند و هيچ گونه احساس مسئوليت نمي کند، آيا چنين کسي در خون خود مي غلتد؟!

و در روايتي آمده؛ امام صادق عليه السلام به يکي از شاگردانش فرمود: مَن ماتَ منتَظِراً لهذا الاَمر کان کَمَن هُوَ القائمِ في فسطاطِهِ؛ کسي که در حال انتظار فرج ظهور امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بميرد، مانند کسي است که در محضر قائم عجل الله تعالي فرجه الشريف درخيمه آن حضرت است.» سپس فرمود: «لا، بَلْ کانَ کالضّاربِ بَينَ يَدَي رَسولِ اللهِ بالسّيفِ؛ [8] نه، بلکه، پاداش او همانند پاداش کسي است که با شمشير در رکاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم با دشمنان مي جنگد.»