علي بن جعفر از برادرش امام کاظم عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «هنگامي که پنجمين نفر از فرزندان عباسي [1] از دنيا رفت، خدارا، خدارا، در مورد مراقبت از دينتان، مبادا کسي شما را از دين منحرف سازد، بدان که براي حضرت صاحب الامر غيبتي وجود دارد که بر اثر طولاني بودنش، بعضي از معتقدان به او، از دين اعراض مي کنند، اين غيبت حادثه سختي از طرف خداوند است که خدا به وسيله آن مردم را امتحان کند، اگر پدران و اجداد شما ديني را صحيح تر از آن مي يافتند، از آن پيروي مي کردند.»

پرسيدم: «اي سرور من، پنجمين نفر از فرزندان عباسي کيست؟ فرمود: عقل هاي شما توان فهميدن آن را ندارد، و انديشه هاي شما کوچک تر از درک آن است، ولي اگر زنده بمانيد، به زودي آن را درک خواهيد کرد.» [2] .

يونس بن عبدالرحمن مي گويد: به محضر امام کاظم عليه السلام شرفياب شدم، به او عرض کردم: «اي پسر رسول خدا، آيا قائم به حق، تو هستي؟». در پاسخ فرمود: «من قائم به حق هستم، ولي آن قائمي که سراسر زمين را از لوث وجود دشمنان پاک مي سازد، و آن را همان گونه که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد مي کند، پنجمين فرزند از نسل من است، غيبت طولاني دارد، به طوري که بعضي از معتقدان به او، مرتد مي شوند و بعضي به امامت ما راضي هستند، و ما نيز به شيعه بودن آنها راضي هستيم، خوشا به حال آنها، خوشا به حال آنها، به خدا سوگند آنها در قيامت با ما و در درجات ما هستند.» [3] .