حديث قدسي درباره حضرت مهدي
در روايت آمده، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: در شب معراج، خداوند به من خطاب کرد و چنين فرمود: «و به تو عطا کردم اين راکه از نسل او (علي) يازده هدايت شده، آشکار کنم که همه آنها از نسل تو از ناحيه حضرت زهرا سلام الله عليها هستند، که آخرين آنها مردي است، که حضرت عيسي بن مريم سلام الله عليها پشت سر او نماز مي خواند، او سراسر زمين را همان گونه که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد مي کند، من به وسيله او مردم را از هلاکت نجات بخشم، به وسيله او آنها را از گمراهي به سوي هدايت آورم، به وسيله او نابينا را بينا، و بيمار را شفا دهم.»
به خداوند عرض کردم: «اي خداي من، و اي سرور و مولاي من، اين موهبت در چه زماني رخ مي دهد؟»
خداوند به من وحي کرد: «اين موضوع در عصري واقع مي شود که علم (حقيقتي) نابود، و جهل آشکار گردد، قاريان قرآن زياد، ولي عمل به آن اندک شود، کشت و کشتار زياد شود، فقيهان هدايت کننده کم، و فقهاي گمراه کننده و خائن زياد شوند و به تعداد شاعران افزوده شود، و امت تو، قبرهاي خود را مسجد خود قرار دهند، قرآن ها را زينت نمايند، و مسجد ها آرايش شود، و جور و فساد بسيار و منکرات آشکار، و امت تو امر، به منکر و نهي از معروف نمايند، و مردان، در امور جنسي به مردها اکتفا نموده، و زن ها به زن ها بسنده نمايند، سلاطين کافر، و دوستان و طرفداران شان فاسق و ياران شان ستمگر شوند، و صاحبان انديشه و فکر آنها، راه فسق و انحراف را اختيار کنند.» [1] .
و در حديث ديگر از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نقل شده که فرمود: «خداوند متعال در شب معراج به من چنين خطاب کرد؛ سرت را بلندکن، سرم را به سوي آسمان بلند کردم، ناگاه نورهاي وجود علي، فاطمه، حسن، حسين، علي بن حسين، محمد بن علي، جعفر بن محمد، موسي بن جعفر، علي بن موسي، محمد بن علي، علي بن محمد، حسن بن علي و محمد بن حسن را ديدم؛ در ميان آنها حضرت قائم (ايستاده) بود، چهره اش مانند ستاره درخشان مي درخشيد.» به خداوند عرض کردم: پروردگارا اين ها کيستند؟
خداوند فرمود: «اين ها امامان عليهم السلام هستند، و اين شخصي که در ميان آنها قائم است، کسي است که حلال مرا در (سراسر جهان) حلال، و حرام مرا حرام مي کند، من به وسيله او از دشمنانم انتقام مي گيرم، وجود او مايه آرامِش دوستان من است، او دو بت لات و عُزّي را تر و تازه از قبر خارج مي کند، و آنها را مي سوزاند، که فتنه آن دو در آن روز (عصر خود) از فتنه گوساله و سامري (عصر حضرت موسي) شديدتر است.» [2] .
پاورقي
[1] کمال الدين، ص 239، باب 23، حديث 1.
[2] همان، ص 240، باب 23، حديث 2.