در عصر حکومت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف نه ترسي هست و نه تقيّه، چرا که آن حضرت شؤون زندگي مردم را آن چنان منظم و سامان مي دهد که مسئله خوف از سلطان ظالم يا ترس و تقيّه از دشمن منکر، و خون خوار، وجود ندارد. خداوند در اين مورد مي فرمايد:

وَعَدَ اللهُ الَّذينَ آمَنوا وَ عَمِلوُا الصالحات ليستخلفنَّهُمْ في الاَرضْ کما استخلَفَ الذينَ من قبلِهِم، و ليمکنَنَّ لَهُمْ دينهم الذي ارتضي لَهُم و لَيُبَدِّلَنَّهُم مِنْ بَعْدِ خَوفِهِمْ امناً يَعبُدُونَني لا يِشرکونَ بي شيئاً؛ [1] .

خداوند به کساني از شما را که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، وعده مي دهد که قطعاً آنان را حکمران روي زمين خواهد کرد، همان گونه که به پيشينيان آنها، خلافت روي زمين را بخشيد، و دين و آييني را که براي آنان پسنديد، پا بر جا و ريشه دار خواهد ساخت، و ترسشان را به آرامش و امنيت مبدّل مي کند، آن چنان، که تنها مرا مي پسندند، و چيزي را شريک من نخواهند ساخت.