هنگامي که حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف ظهور کند، دست مرحمتش را بر سر مردم مي نهد، در پرتو آن، هرگونه کينه وحسادت از ميان مردم نابود مي شود، و دانش ها فروان مي گردد، به طوري که براساس پاره اي از احاديث، آنچه تا کنون از دانش ها براي بشر، کشف و آشکار شده، تنها دو حرف (دو بخش) از علوم است، ولي در عصر ظهور حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بيست و پنج حرف به اضافه دو حرف ديگر که قبلاً آشکار شده، آشکار مي گردد.

امام باقر عليه السلام از جدّش اميرمؤمنان علي عليه السلام نقل مي کند که آن حضرت بر فراز منبر فرمود: «يخرجُ رَجلٌ منْ ولدي في آخِرِ الزمان... اذا هزَّ رايتهُ اضاءَ لها ما بَينَ المشرق و المغربِ، وَ وَضعَ يَدَهُ علي رؤوس العبادِ، فلا يبقي مؤمنٌ الا صار قلبهُ اشدُّ من زبر الحديد؛ [1] مردي از فرزندانم در آخر الزمان خارج مي شود، وقتي که پرچمش به اهتزاز درآيد و حکومتش پا برجا شود، بين مشرق و مغرب را روشن و نوراني سازد، و آن حضرت دستش را بر سر بندگان مي نهد، در آن وقت هيچ مؤمني نيست مگر اين که قلبش محکم تر از پاره آهن مي گردد.» و امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام فرمودند: «اذا قام قائمنا، وضعَ يَدَهُ علي رؤوس العباد، فَجَمَعَ بها عقُو لَهُم، و کمّلت بها احلامَهم؛ [2] هنگامي که قائم ما قيام کند، دستش را بر سر بندگان مي نهد، در پرتو آن خرد هاي آنها را به کمک هم گرفته، و انديشه هاي شان را کامل مي سازد.»

ويژگي ديگر اين که: نيروي فوق العاده اي در چشم ها و گوش هاي اصحاب حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف به گونه اي پديدار مي شود، که در فاصله چهار فرسخي و بيشتر، امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف را مي بينند، و صدايش را مي شنوند و عمر ياران آن حضـرت آن چنان طولاني شـود که امـام صادق عليه السلام فرموده: «ويعمر الرّجُلُ في ملکهِ حتي يُولَدُ الفُ وَلدٍ ذکرٍ، لا يولَدُ فيهم اُنثي؛ [3] مردم درعصر حکومت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف عمر هاي طولاني مي کنند، تا آن جا که داراي هزار پسر شوند، که در ميان آنها هيچ دختر متولد نشود.»

ظاهر اين عبارت اين است که تنها در ميان اين هزار نفر، يک دختر وجود ندارد، وگرنه روشن است که تولد دختر براي حفظ نظام جامعه تا قيامت استمرار دارد.

از ديگر ويژگي هاي حکومت آن حضرت اين که: در آن عصر، بلاها، آفت ها و ضعف و سستي از ياران و حاميانش برطرف مي شود، در اين مورد امام سجاد مي فرمايد: «هنگامي که قائم ما قيام کند، خداوند هرگونه بلا و آفت را از شيعيان، برطرف سازد، و دل هاي آنها را همانند پاره آهن محکم نمايد، و نيروي هر يک از آنها به اندازه نيروي چهل نفر مي شود. و آنها در آن عصر، فرمانداران و سرداران زمين خواهند شد.» [4] نظير اين مطلب نيز در بيان ديگر امام صادق عليه السلام آمده است. [5] .

در آن وقت، حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف پرچم رسول خدا را به اهتزاز درآورد، [6] و زره آن حضرت را بپوشد، و خداوند ابري را در اختيارش مي گذارد، که داراي رعد و برق است، امام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بر روي آن مي نشيند، آن گاه آن ابر آن حضرت را به راه هاي آسمان هاي هفت گانه مي برد، همچنين اين موهبت در اختيار بعضي از اصحاب آن حضرت نيز قرار مي گيرد.» [7] .

آيا منظور از اَرَضين (زمين ها) در اين حديث، همين طبقه زمين و قاره هاي آن است، و يا منظور تفسيري است که امام رضا عليه السلام (درمورد ديگر) در معناي زمين ها نموده است؟ دو احتمال دارد.