در ميان علما و فقها اختلاف است که آيا نام گذاري و به زبان جاري کردن نام مبارک آن حضرت جايز است يا حرام؟ چنان که قبلاً اشاره شد. مشهور بين فقها در زمان هاي اخير و عصر حاضر اين است که جايز است، زيرا حرام بودن آن را به عللي که ذکرمي شود به زمان غيبت صغرا [1] اختصاص داشت، تا اين که در عصر شيخ بهايي [2] اين موضوع به طور مشروح مطرح شد و مورد برسي قرار گرفت، و علما کتاب هاي متعدّد در محور اين مسئله تأليف کردند، مانند: کتاب شرعية التسميه، جواز تلفّظ به نام امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف تأليف محقق داماد [3] و کتاب تحريم التّسميه، تأليف شيخ ماحوزي [4] و در کتاب النّجم الثّاقب محدّث نوري، در اين باره بحث مفصّلي به ميان آمده است. [5] .

[1] غيبت صغرا از سال 260 هـجري تا سال 329 حدود 70 سال بود که نُواب خاص چهارگانه امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف در اين زمان، به تناوب، واسطه بين آن حضرت و شيعيان بودند.

[2] محمّد بن حسين عاملي متوفاي سال 1030 هـ ق.

[3] سيد محمد باقر حسيني گرگاني معروف به محقق داماد، متوفاي سال 1040 هـ ق از فلاسفه بزرگ، و محققين فقها و مراجع عصر صفويه بود. (مترجم).

[4] سليمان بن عبدالله ماحوزي بحراني، از علماي محقق و متبحر، صاحب تأليفات بسيار، متوفاي 1121 هـ.ق که در «دونج» يکي از روستاهاي ماحوز در مقبره ميثم بن معلي به خاک سپرده شد (فوائد الرّضويه محدث قمي، ص 205). مترجم.

[5] مؤلف معظم قُدّس سره در موسوعة الفقه، ج 93، کتاب المحرمات، ص 198 مي نويسد: «ظاهر اين است که تلفظ به نام مبارک امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف حرام نيست، گرچه بعضي از فقها به دليل بعضي از روايات آن را حرام مي دانند، مانند: روايت صحيح ابي رئاب از امام صادق عليه السلام (وسائل الشيعه، ج 12، ص 486، حديث4 باب 33) و روايت صحيح ديگر در همين کتاب (ص 486، حديث 6) و چند روايت ديگر. ولي ظاهر اين روايت بيان گر حرمت در موارد تقيّه است، چنان که بعضي از روايات به اين مطلب دلالت دارد، و در روايت حسن عمري آمده: «توقيعي از ناحيه مقدسه امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف با خطي که مي شناختم صادر شد که آن حضرت نوشته بود: «کسي که نام مرا در حضور مردم ببرد، لعنت خدا بر او باد» (وسائل الشيعه، ج12، ص 486، حديث 13 باب 33) به هر حال قول به حرمت مشکل است، و احتياط در ترک نام بردن آن حضرت است».