اينک قسمتي از اسامي مبارک آن حضرت را که با الفاظ مختلفي در بسياري از کتب مذهبي اهل اديان و ملل مختلف جهان آمده است، از نظر خوانندگان گرامي مي گذرانيم.

1 ـ «صاحب» در صحف ابراهيم (عليه السلام)

2 ـ «قائم» در زبور سيزدهم

3 ـ «قيدمو» در تورات به لغت ترکوم

4 ـ «ماشيع» (مهدي بزرگ) در تورات عبراني

5 ـ «مهميد آخر» در انجيل

6 ـ «سروش ايزد» در زمزم زرتشت

7 ـ «بهرام» در ابستاق زند و پازند

8 ـ «بنده يزدان» هم در زند و پازند

9 ـ «لند بطاوا» در هزار نامه هنديان

10 ـ «شماخيل» در ارماطس

11 ـ «خوراند» در جاويدان

12 ـ «خجسته» (احمد) در کندرال فرنگيان

13 ـ «خسرو» در کتاب مجوس

14 ـ «ميزان الحق» در کتاب اثري پيغمبر

15 ـ «پرويز» در کتاب برزين آذر فارسيان

16 ـ «فردوس اکبر» در کتاب قبروس روميان

17 ـ «کلمةُ الحقّ» در صحيفه آسماني

18 ـ «لِسانِ صدق» هم در صحيفه آسماني

19 ـ «صمصام الاکبر» در کتاب کندرال

20 ـ «بقية اللّه» در کتاب دوهر

21 ـ «قاطع» در کتاب قنطره

22 ـ «منصور» در کتاب ديد براهمه

23 ـ «ايستاده» (قائم) در کتاب شاکموني

24 ـ «ويشنو» در کتاب ريگ ودا

25 ـ «فرخنده» (محمّد) در کتاب وشن جوک

26 ـ «راهنما» (هادي و مهدي) در کتاب پاتيکل

27 ـ «پسر انسان» در عهد جديد (اناجيل و ملحقات آن)

28 ـ «سوشيانس» در کتاب زند و هومو من يسن، از کتب زردتشيان

29 ـ در کتاب «شابوهرگان» کتاب مقدس «مانويه» ترجمه «مولر» نام «خود شهر ايزد» آمده که بايد در آخر الزمان ظهور کند، و عدالت را در جهان آشکار سازد

30 ـ «فيروز» (منصور) در کتاب شعياي پيامبر. [1] .

علاوه بر اين ها اسامي ديگري نيز براي حضرت مهدي (عليه السلام)در کتب مقدّسه اهل اديان ذکر شده است که ما به جهت اختصار از نقل آنها خودداري نموديم. [2] .

اسامي مقدّسي چون: «صاحب، قائم، قاطع، منصور و بقية اللّه» که در کتب مذهبي ملل مختلف آمده است، از القاب خاصّ وجود مقدّس حضرت حجّت بن الحسن العسکري ـ عجّل اللّه تعالي فرجه الشريف ـ است که در بيشتر روايات اسلامي، به آنها تصريح شده و ائمّه معصومين (عليهم السلام) در اکثر روايات، از آن حضرت به عنوان «صاحب»، «قائم» و «بقية اللّه» ياد کرده اند. و اين خود بيانگر اين واقعيّت است که موعود همه اُمّتها و ملّتها همان وجود مقدّس منتظر غايب، حضرت حجّت بن الحسن العسکري (عليه السلام) است.