«کمرهاي خود را بسته، چراغهاي خود را افروخته بداريد. و شما مانند کساني باشيد که انتظار آقاي خود را مي کشند، که چه وقت از عروسي مراجعت کند، تا هر وقت آيد و در را بکوبد بي درنگ براي او باز کنند. خوشا به حال آن غلامان که آقاي ايشان چون آيد ايشان را بيدار يابد... پس شما نيز مستعد باشيد زيرا در ساعتي که گمان نمي بريد پسر انسان مي آيد». [1] .

«و در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود و بر زمين، تنگي و حيرت از براي اُمّتها روي خواهد نمود، به سبب شوريدن دريا و امواجش. و دلهاي مردم ضعف خواهد کرد از خوف و انتظار آن وقايعي که بر ربع مسکون ظاهر مي شود، زيرا قوّت آسمان متزلزل خواهد شد. و آنگاه پسر انسان را خواهند ديد که بر، ابري سوار شده با قوّت و جلال عظيم مي آيد». [2] .

همان گونه که قبلا توضيح داديم مقصود از «پسر انسان» حضرت مسيح (عليه السلام)نيست، زيرا مطابق نوشته مستر هاکس آمريکايي در «قاموس کتاب مقدّس» اين عبارت 80 بار در انجيل و ملحقات آن (عهد جديد) آمده است که فقط 30 مورد آن با حضرت عيساي مسيح (عليه السلام) قابل تطبيق است». و امّا 50 مورد ديگر از نجات دهنده اي سخن مي گويد که در آخر زمان و پايان روزگار ظهور خواهد کرد و حضرت عيسي (عليه السلام) نيز با او خواهد آمد، و او را جلال و عظمت خواهد داد، و از ساعت و روز ظهور او جز خداوند ـ تبارک و تعالي ـ کسي اطّلاع ندارد، و او کسي جز حضرت مهدي (عليه السلام) آخرين حجّت خدا نخواهد بود.