«پس عيسي از هيکل بيرون شده برفت، و شاگردانش پيش آمدند تا عمارتهاي هيکل را بدو نشان دهند. عيسي ايشان را گفت: آيا همه اين چيزها را نمي بينيد؟ هر آينه به شما مي گويم: در اينجا سنگي بر سنگي گذارده نخواهد شد که به زير افکنده نشود. و چون به کوه زيتون نشسته بود شاگردانش در خلوت نزد وي آمده گفتند: به ما بگو که اين اُمور کي واقع مي شود؟ و نشان آمدن تو و انقضاي عالم چيست؟

عيسي در جواب ايشان گفت: زنهار کسي شما راگمراه نکند. ز آن رو که بسا به نام من آمده خواهند گفت که من مسيح هستم و بسياري را گمراه خواهند کرد. و جنگها و اخبار جنگها را خواهيد شنيد، زنهار مضطرب مشويد زيرا که وقوع اين همه لازم است ليکن انتها هنوز نيست، زيرا قومي با قومي و مملکتي با مملکتي مقاومت خواهند نمود و قحطي ها و وباها و زلزله ها در جايها پديد آيد...

آنگاه اگر کسي به شما گويد: اينک مسيح در اينجا يا در آنجا است باور مکنيد زيرا که مسيحان کاذب و انبياي کذبه ظاهر شده علامات و معجزات عظيمه چنان خواهند نمود که اگر ممکن بودي برگزيدگان را نيز گمراه کردندي. اينک شما را پيش خبر دادم.

پس اگر شما را گويند: اينک در صحراست بيرون مرويد، يا آن که در خلوت است باور مکنيد زيرا همچنان که برق از مشرق ساطع شده تا به مغرب ظاهر مي شود ظهور پسر انسان نيز چنين خواهد شد...

و فوراً بعد از مصيبت آن ايّام، آفتاب تاريک گردد و ماه نور خود را ندهد و ستارگان از آسمان فرو ريزند، و قوّتهاي افلاک متزلزل گردد. آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پديد گردد، و در آن وقت جميع طوايف زمين سينه زني کنند و پسر انسان را ببينند که بر ابرهاي آسمان با قوّت و جلال عظيم مي آيد...

پس از درخت انجير مثلش را فرا گيريد که چون شاخه اش نازک شده برگها مي آورد مي فهميد که تابستان نزديک است. همچنين شما نيز چون اين همه را ببينيد بفهميد که نزديک ـ بلکه بر در ـ است. هر آينه به شما مي گويم...

آسمان و زمين زايل خواهد شد ليکن سخنان من هرگز زايل نخواهد شد.

امّا از آن روز و ساعت هيچ کس اطلاع ندارد حتّي ملائکه آسمان جز پدر من و بس ليکن چنان که ايّام نوح بود ظهور پسر انسان نيز چنان خواهد بود...

پس بيدار باشيد زيرا که نمي دانيد در کدام ساعت خداوند شما مي آيد. ليکن اين را بدانيد که اگر صاحب خانه مي دانست در چه پاس از شب دزد مي آيد، بيدار مي ماند و نمي گذاشت که به خانه اش نقب زند.

لهذا شما نيز حاضر باشيد، زيرا در ساعتي که گمان نبريد پسر انسان مي آيد پس آن غلام امين و دانا کيست که آقايش او را بر اهل خانه خود بگمارد تا ايشان را در وقت معيّن خوراک دهد. خوشا به حال آن غلامي که چون آقايش آيد او را در چنين کار مشغول يابد». [1] .

«امّا چون پسر انسان در جلال خود با جميع ملائکه مقدّس خويش آيد آنگاه بر کرسي جلال خود خواهد نشست. و جميع امّتها در حضور او جمع شوند و آنها را از همديگر جدا مي کند به قسمي که شبان ميش ها را از بزها جدا مي کند و ميش ها را بر دست راست و بزها را بر چپ خود قرار دهد. آنگاه پادشاه به اصحاب طرف راست گويد: بياييد اي برکت يافتگان از پدر من! و ملکوتي را که از ابتداي عالم براي شما آماده شده است، به ميراث گيريد». [2] .

«عيسي ايشان را گفت: هر آينه به شما مي گويم: شما که مرا متابعت نموده ايد، در معاد وقتي که پسر انسان بر کرسي جلال خود نشيند، شما نيز به دوازده کرسي نشسته، بر دوازده سبط اسرائيل داوري خواهيد نمود. و هر که به خاطر اسم من خانه ها يا برادران يا خواهران يا پدر يا مادر يا زن يا فرزندان يا زمينها را ترک کرد، صد چندان خواهد يافت و وارث حيات جاوداني خواهد گشت». [3] .