در کتاب «دادتگ» که از کتب مقدّسه برهمائيان هند است، بشارت ظهور مبارک حضرت «قائم- ارواحنا فداه -» چنين آمده است:

«بعد از آن که مسلماني به هم رسد، در آخر الزمان، و اسلام در ميان مسلمانان از ظلم ظالمان و فسق عالمان و تعدّي حاکمان و رياي زاهدان و بي ديانتي امينان و حسد حاسدان بر طرف شود و به جز نام از آن چيزي نماند، و دنيا مملو از ظلم و ستم شود، و پادشاهان، ظالم و بي رحم شوند، و رعيّت بي انصاف گردند و در خرابي يکديگر کوشند و عالم را کفر و ضلالت و فساد بگيرد، دست حق به در آيد، و جانشين آخر «ممتاطا» [1] ظهور کند و مشرق و مغرب عالم را بگيرد و بگردد همه جا (همه جهان را) و بسيار کسان را بکشد، و خلايق را هدايت کند، و آن در حالتي باشد که ترکان، امير مسلمانان باشند، و [او] غير از حق و راستي از کسي قبول نکند». [2] .

آنچه در اين بشارت و بشارتهاي قبلي در مورد ظهور مبارک حضرت مهدي- ارواحنا فداه - آمده است، اکثر آنها بدون کم و کاست با روايات اسلامي منطبق است، و ممکن است برخي تصوّر کنند که شايد بعضي از مطالب اين پيشگويي کمي اغراق آميز است، ولي بايد توجّه داشت که همه فرازهاي اين پيشگويي که در ضمن، تعدادي از علايم ظهور را نيز بر شمرده است در بسياري از روايات اسلامي آمده و حتّي در دو حديث بسيار مفصّل و طولاني که از رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) و امام صادق (عليه السلام) در مورد حوادث قبل از ظهور از آن دو بزرگوار نقل شده به تفصيل سخن رفته است که ما به جهت اختصار از نقل آنها صرف نظر مي نماييم، و علاقه مندان مي توانند به منابعي که در پاورقي آورده ايم، مراجعه فرمايند. [3] .