حضرت مسيح عليه السلام مبعوث شد تا مردم را بشارت دهد. کلمه «انجيل» از لغت يوناني گرفته شده و به معناي «خبر خوش» و بشارت به رهايي آمده است. اين بشارت همان قيام ملکوت خداوند و يا به تعبير ديگري مي توان از آن به حکومت توحيدي در سطح کره زمين ياد نمود.

در کتاب مقّدس مي خوانيم: «بر من واجب است تا تمام شهرها را به ملکوت خدا بشارت دهم و براي اين امر فرستاده شده ام». [1] .

در انجيل متّي آمده است: «حضرت عيسي در جميع شهرها و دهات سير مي کرد و در مجامع آنها مردم را تعليم و به ملکوت بشارت مي داد». [2] .

در کلمات حضرت مسيح کلمه «فرزند انسان» زياد به چشم مي خورد، در انجيل متّي آمده است: «به حقّ مي گويم که از ميان حاضرين در اين مکان کساني هستند که مرگ را نمي چشند تا اينکه فرزند انسان را مشاهده نموده که در ملکوتش مي آيد». [3] .

و نيز مي خوانيم: «همان گونه که برق از مشرق طلوع کرده و همه را روشن مي کند آمدن فرزند انسان نيز اين چنين است». [4] .

و نيز مي خوانيم: «به همين جهت آماده باشيد، در ساعتي که انتظار آن را نمي کشيد فرزند انسان خواهد آمد». [5] .

مقصود از «فرزند انسان» کيست؟ مسيحيان درصدد آن هستند که بر حضرت مسيح منطبق سازند، ولي از قرائن و شواهد موجود استفاده مي شود که مقصود از «فرزند انسان» شخصي غير از مسيح است که همان حضرت مهدي عليه السلام باشد:

الف) در انجيل يوحنا از حضرت مسيح مي خوانيم: «من طالب مجد و عظمت خود نيستم در آنجا کسي است که آن را مي طلبد و حکم مي کند». [6] .

ب) از عباراتي که در انجيل متّي آمده به خوبي استفاده مي شود که «فرزند انسان» در آن عبارات غير از حضرت مسيح است که در آخر الزمان به جهت پياده کردن ملکوت خداوند ظهور کرده و عيسي بن مريم او را متابعت و مشايعت خواهد نمود.