خداوند متعال مي فرمايد: هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدي وَدِينِ الحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ المُشْرِکُونَ؛ [1] «او کسي است که رسولش را با هدايت و دين حقّ فرستاد تا او را بر همه آيين ها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند.»

مقصود از هدايت در آيه، هدايت الهي است که رسول خود را بر آن مبعوث کرده و مراد از «دين حق» نيز همان دين اسلام است. و ضمير در «ليظهره» به دين اسلام برمي گردد نه رسول خداصلي الله عليه وآله زيرا مرجعي نزديک تر از کلمه رسول است. و نيز تناسب بين غالب که دين اسلام است با مغلوب که اديان ديگر است برقرار مي شود.

فخر رازي مي گويد: «اين بشارت از طرف خداوند است که بايد در آينده تحقق يابد و طبق روايات در زمان حضرت عيسي و حضرت مهدي عليه السلام محقق مي شود». [2] .

طبري مي گويد: «در زمان نزول حضرت عيسي عليه السلام تمام اديان باطل و نابود شده و تنها دين اسلام بر همه اديان غالب خواهد شد». [3] .

از سعيد بن جبير روايت شده که آيه مربوط به مهدي عليه السلام از اولاد فاطمه عليها السلام است که خداوند او را بر همه اديان غالب خواهد کرد. [4] .

ابوبصير از امام صادق عليه السلام در تفسير آيه فوق روايت کرده که فرمود: «به خدا سوگند، تأويل آيه هنوز تحقق نيافته و نخواهد يافت تا آنکه قائم خروج کند. و هنگامي که خروج کرد کافر به خداي عظيم در روي زمين باقي نمي ماند». [5] .