حکمت بقا و زنده ماندن حضرت مسيح عليه السلام تاکنون بر حسب آنچه که عقول ما درک مي کند اموري است:

1 - در حضرت عيسي عليه السلام خصوصياتي يافت مي شود که در ساير انبيا نبوده است، از قبيل ولادت بدون پدر، زنده کردن مردگان، به آسمان ها رفتن و ديگر خصوصيات.

2 - زنده بودن و بقاي او برهان و دليل و شاهدي بر غيبت امام مهدي عليه السلام خواهد بود، زيرا بقاي مسيح با عمري بيش از دو هزار سال، دليلي بر امکان وجود و حيات حضرت مهدي عليه السلام در کمتر از اين مقدار سال است، همان حکمتي که در روايات براي طول عمر حضرت خضر بيان شده است.

شيخ صدوق رحمه الله در «کمال الدين» به سند خود از امام صادق عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «... بلي، إنّ اللَّه تبارک وتعالي لمّا کان في سابق علمه أن يقدّر من عمر القائم عليه السلام في أيام غيبته ما يقدّر، وعلم ما يکون من إنکار عباده بمقدار ذلک العمر في الطول، طوّل عمر العبد الصالح في غير سبب يوجب ذلک إلاّ لعلّة الاستدلال به علي عمر القائم عليه السلام وليقطع بذلک حجة المعاندين لئلاّ يکون للناس علي اللَّه حجة» ؛ [1] «... آري، از آنجا که در علم سابق خداوند مقدّر شده بود که عمر قائم عليه السلام را در ايام غيبتش طولاني مي گرداند و مي دانست که اين مقدار طول عمر را بندگانش انکار مي کنند، لذا عمر بنده صالحش را تنها به جهت استدلال و شاهد آوردن عمر قائم عليه السلام طولاني کرد، و تا اينکه حجت و دليل معاندين قطع گردد و براي مردم حجت و استدلالي بر خدا نباشد.»