با مراجعه به کتاب هاي مقدس يهود پي مي بريم که اشارات و تصريحات فراواني به مسأله موعود جهاني شده است. و از جمله کتاب هايي که در آنها به اين موضوع اشاره شده: کتاب دانيال نبي، حجّي نبي، صفيناي نبي، اشعياي نبي و زبور داوود است.

لذا در قرآن کريم مي خوانيم: وَلَقَدْ کَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصّالِحُونَ؛ [1] «و به تحقيق در زبور بعد از ذکر نوشتيم که همانا زمين را بندگان صالح من به ارث خواهند برد.»

در زبور داوود مي خوانيم: «بار خدايا! حکومت خود را به ملک ببخش و عدالتت را به فرزند مَلِک عطا فرما تا به نيکي بين مردم حکم کرده و بر افتادگان انصاف دهد... تمام پادشاهان بر او خضوع کرده و همه ملت ها خدمت گذار او گردند...». [2] .