ايمان به ظهور منجي بشريت از وضع موجود و اقامه عدل و داد، فطري بشر است و لذا اين عقيده در هر ملت و ديني وجود دارد.

محمّد امين زين الدين مي گويد: «شکي نيست که اعتقاد به اصلاح جامعه از وضعيّت موجود، از ابتداي تاريخ بشر در ذهن مردم وجود داشته است و از عقايد اختصاصي دين اسلام نيست، زيرا در بين اديان آسماني قبل از ظهور اسلام مشاهده مي کنيم که همگي خبر از وقوع اين حقيقت داده اند و حتي صفات مصلح و راه کارهاي اصلاحي او را نيز بيان کرده اند، گرچه نام او را مهدي و دعوت اصلاحي او را به نام مهدويت نگذاشته اند... اين عقيده و فکر حتي به اديان ديگر از قبيل زردشتي و برهمني و... نيز سرايت کرده است...». [1] .

در بين اديان آسماني و آيين هاي شبه ديني و ملت ها، مي توان از اينها نام برد:

1 - يهود به بازگشت عزير يا منحاس بن عازر بن هارون اعتقاد دارد.

2 - مسيحيت با ايمان به بازگشت عيسي عليه السلام.

3 - زردشت با ايمان به بازگشت بهرام شاه.

4 - هندوها با ايمان به بازگشت فيشنوا.

5 - مجوس با ايمان به بازگشت أوشيدر.

6 - بودايي ها در انتظار ظهور بودا.

و.... [2] .