انتظار اگر از قسم مثبت آن باشد که همراه با آمادگي کامل منتظر براي ظهور حضرت مهدي عليه السلام است نه تنها ملالت آور نيست بلکه دائماً در انسان روحيه اميد را شعله ور کرده و او را سرحال و زنده نگه مي دارد. شخص منتظر دائماً در فکر آمدن محبوب خود است و اين بهترين حالتي است که به او دست مي دهد، او دائماً به عشق رسيدن محبوب خود شب را به روز و روز را به شب مي رساند.

از طرفي ديگر، از آنجا که انتظار منجي حقيقي يعني امام زمان عليه السلام در حقيقت يک نوع توسل و ارتباط باطن با او نيز هست لذا با اين ارتباط هر لحظه فيوضاتي از ناحيه آن حضرت به انسان مي رسد که او را از خستگي و ملالت بيرون مي آورد.

بر انتظار موعود حقيقي آثار و برکاتي بسيار مترتّب است که در جاي خود به آن اشاره مي نماييم.