شور و التهاب انتظار موعود آخرالزمان در تاريخ پرفراز و نشيب يهوديت موج مي زند. در عهد قديم از کتاب مقدس، سفر مزامير داوود، مزمور 37 مي خوانيم: «به جهت وجود اشرار و ظالمين مأيوس مشو؛ زيرا نسل ظالمين از روي زمين برچيده خواهد شد و منتظرين عدل الهي وارثان زمين خواهند شد. و کساني که مورد لعن الهي واقع گردند بينشان تفرقه خواهد افتاد. و انسان هاي صالح کساني هستند که وارثان زمين شده و تا پايان تاريخ در روي زمين زندگي خواهند کرد». [1] .

تب و تاب انتظار دخالت اعجازآميز خداوند در دوران سيطره واليان رومي بر فلسطين به اوج خود رسيد، و به همين علّت هنگامي که يحياي تعميد دهنده ندا داد: «توبه کنيد، زيرا ملکوت آسمان نزديک است.» [2] توده هاي مردم پيام او را با جان و دل شنيدند، کلمات هيجان آور او دل هاي شنوندگان را تکان مي داد و الهام بخش گروه هاي ستمديده و بينوايي بود که همواره آتش شوق انتظار براي قيام «مسح شده خدا» در قلوبشان زبانه مي کشيد.