روح و جوهر اصلي انتظار، مقاومت و صبر است. کسي که منتظر تحقق يافتن هدف آرماني است بايد تا فرا رسيدن زمان پيدايي هدف و شکل گرفتن آرمان، پايداري و شکيبايي کند و تاب و توان از دست ندهد، و هر ناملايمي را در آن با بردباري بپذيرد، و چون صبر و پايداري را از دست داد و بي شکيب گرديد و تاب و توان بر زمين نهاد، انتظار نيز از دست داده است؛ زيرا که پايداري و صبر، تحقق بخش جوهر انتظار است. لذا در احاديث از انتظار فرج همراه با صبر سخن گفته اند.

امام رضاعليه السلام فرمود: «ما أحسن الصبر وانتظار الفرج...» ؛ [1] «چه نيکو است شکيبايي و انتظار فرج.»

براي ظهور، وقت تعيين نشده است و همواره وقوع آن را «امري ناگهاني» توصيف کرده اند و لذا بايد انتظار لحظه به لحظه باشد.