ما هر قدر خوشبين و اميدوار باشيم، بايد بدانيم رسيدن به مرحله اي از تاريخ که در آن همه انسان ها زير يک پرچم گرد آيند و کشمکش ها و بازي هاي خطرناک سياسي و استعمارگري از بين برود، احتياج به آمادگي هاي عمومي دارد، گرچه به جهت تحول ها و دگرگوني هايي که به سرعت در عصر اخير پديد آمده نبايد آن را دور بدانيم، ولي در هر حال براي اينکه دنيا چنان حکومتي را پذيرا گردد احتياج به آمادگي هايي از قبيل موارد ذيل است:

1 - آمادگي فکري و فرهنگي: يعني سطح افکار مردم جهان آن چنان بالا رود که بدانند مثلاً مسأله «نژاد» يا «مناطق مختلف جغرافيايي» مسأله قابل توجهي در زندگي بشر نيست، و....

2 - آمادگي اجتماعي: زيرا مردم جهان بايد از ظلم خسته شده و عدالت را از جان و دل طلب نمايند.

3 - آمادگي هاي تکنولوژي و ارتباطي: زيرا وجود صنايع پيشرفته نه تنها مزاحم يک حکومت عادلانه جهاني نخواهد بود، بلکه شايد بدون آن، وصول چنين هدفي محال باشد.

آري، اگر بنا بود همه کارها با «معجزه» صورت پذيرد، وجود چنين نظامي بدون وسايل پيشرفته صنعتي قابل تصور بود، ولي مگر اداره زندگي مردم جهان با معجزه ممکن است؟ معجزه استثنايي است منطقي در نظام جاري طبيعت براي اثبات حقانيت يک امر آسماني، نه براي اداره هميشگي نظام جامعه، زيرا اين کار تنها بايد بر محور قوانين طبيعي صورت بگيرد.