اصل اعتقاد به رجعت مطابق رأي گروهي از علماي اماميه از ضروريات مذهب به حساب مي آيد؛

شيخ حرّ عاملي مي فرمايد: «همانا ثبوت رجعت نزد همه علماي معروف و مصنفين مشهور از ضروريات مذهب اماميه به حساب مي آيد، و حتي عامه نيز از اين موضوع باخبرند». [1] .

مرحوم مجلسي مي فرمايد: «همانا اعتقاد به رجعت در همه عصرها مورد اجماع شيعه بوده، و اين مسأله مانند خورشيد در وسط روز معلوم است». [2] .

علامه طباطبايي رحمه الله مي فرمايد: «روايات رجعت از طريق اهل بيت عليهم السلام به تواتر معنوي به ما رسيده است». [3] .

گرچه در معناي «رجعت» بين علما اختلاف شده و برخي آن را به معناي رجعت دولت گرفته اند، امّا در اصل عقيده به رجعت اتفاق است، بلکه معناي معهود آن، که همان بازگشت به اين دنيا در عصر ظهور است، معناي مشهور نزد علماي شيعه است.