اعتقاد به رجعت از مباحث ريشه داري است که اعتقاد به آن از خصوصيات مکتب اهل بيت عليهم السلام است. گر چه اصل اين عقيده سرچشمه اي قرآني داشته و در احاديث رسول خداصلي الله عليه وآله نيز به آن اشاره شده است. لذا با مراجعه به کتاب هاي تراجم اهل سنّت مشاهده مي نماييم که از اماميه با اين اعتقاد ياد مي کنند. در بين اصحاب امامان نيز مشاهده شده که با مخالفان خود بر سر اين عقيده مباحثات زيادي داشته اند. که از آن جمله به مباحثات مؤمن الطاق با ابوحنيفه مي توان اشاره کرد.

به همين جهت در طول تاريخ اسلام، علماي شيعه سعي زيادي در راه تثبيت اين عقيده داشته اند به حدّي که برخي در اين باره کتاب تأليف کرده اند.

شيخ صدوق رحمه الله مي فرمايد: «قول صحيح آن است که رجعت در ميان امت هاي پيشين بوده است، و پيامبرصلي الله عليه وآله فرمود: هر آنچه در بين امّت هاي پيشين اتفاق افتاده در اين امّت نيز اتّفاق خواهد افتاد، پس واجب است که در اين امّت نيز رجعت باشد». [1] .

شيخ مفيدرحمه الله مي فرمايد: «خداوند متعال گروهي از امّت محمّدصلي الله عليه وآله را بعد از وفاتشان و قبل از روز قيامت محشور خواهد نمود، و اين عقيده مختصّ به آل محمّدعليهم السلام است و قرآن نيز بر آن شاهد مي باشد». [2] .

سيد مرتضي مي فرمايد: «از اعتقادات شيعه آن است که خداوند متعال هنگام ظهور امام مهدي عليه السلام، گروهي از شيعيان را که از دنيا رفته اند باز مي گرداند تا به ثواب ياري و نصرت آن حضرت نايل شده و دولت او را مشاهده نمايند. همچنين گروهي از دشمنان را باز مي گرداند تا انتقامش را از آنان بستاند». [3] .