دانشمندان اسلامي به تبع روايات، علامات ظهور را بر دو قسم بعيد و قريب تقسيم کرده اند. اين تقسيم به لحاظ فاصله زماني بين وقوع علامت و تحقق روز موعود است. علامات بعيد و دور علاماتي هستند که قبل از ظهور در فاصله زماني طولاني تحقق مي يابد. اين نوع علامات بسيارند، و اکثر آنها در خارج تحقق پيدا کرده است. ولي علامت هاي قريب و نزديک، هر علامتي است که متصل به عصر ظهور بوده و دلالت بر قرب ظهور دارد. اين نوع علامت ها را به «علامات عصر ظهور» مي شناسيم.

از علامات قريب که در عصر و سال ظهور به وقوع مي پيوندند، مي توان به فرو رفتن عدّه اي در سرزمين بيدا، صيحه آسماني، قتل نفس زکيه و... اشاره کرد.