براي تشکيل جامعه واحد و امت واحده، يک موضوع ضروري است و آن جهان بيني واحد و اعتقاد واحد است.

در دوران ظهور و روزگار دولت عدل بنياد مهدوي عليه السلام جهان بيني واحدي بر جهان حاکم مي گردد و راه و روش و برنامه ها يکي است، و يک پارچگي و يگانگي واقعي در عقيده و مرام پديد مي آيد، و مردمان همه يکدل و يک زبان به سوي سعادت و صلاح حرکت مي کنند.

امام مهدي عليه السلام که مصلحي حقيقي است و راه و روش او بر پايه قانون جاويدان حقّ و عدل استقرار دارد و با فطرت و سرشت انسان ها هماهنگ و سازگار است، وحدتي واقعي را بر اساس اصول توحيد و ايدئولوژي اسلامي پي مي ريزد و همه انسان ها را در زير شعار يگانه و دين واحد گرد مي آورد.

امام علي عليه السلام به مالک بن حمزه فرمود: «... در اين زمان قائم ما قيام کند و همه را بر يک مرام و عقيده گرد آورد». [1] .

امام صادق عليه السلام فرمود: «فواللَّه يا مفضّل! ليرفع عن الملل والأديان الاختلاف ويکون الدين کلّه للَّه» ؛ [2] «... به خدا سوگند اي مفضّل! [امام قائم] از ميان ملّت ها و آيين ها اختلاف را برمي دارد و يک دين بر همه حاکم مي گردد.»