در مورد سؤال فوق مي گوييم:

اولاً: مطابق برخي از روايات، حضرت دو نوع يار و ياور دارند: يکي ياران خاص الخاص که 313 نفرند و ديگري ياران خاص که ده هزار نفر مي باشند.

اين افراد انسان هاي عادي به حساب نمي آيند، بلکه کساني هستند که قلب هايشان در راستاي اهداف حضرت مهدي عليه السلام محکم بوده، راسخ قدم مي باشند.

ثانياً: غلبه حضرت با يارانش و برپايي حکومت عدل جهاني تنها از طريق امور عادي نيست تا بعيد به نظر برسد، بلکه همان گونه که قبلاً اشاره شد با تأييداتي از جانب خداوند، از قبيل ايجاد رعب در قلوب دشمنان حضرت عليه السلام و تأييداتي از ملائکه خواهد بود.

ثالثاً: اراده حتمي خداوند بر پيروزي حضرت تعلّق گرفته است، و اراده او به هر نحو ممکن محقق خواهد شد.

لذا در قرآن کريم مي خوانيم: کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ؛ [1] «چه بسيارند گروه اندکي که به اذن خداوند، بر گروه بسياري چيرگي مي يابند.»

رابعاً: از لحاظ اسباب و علل ظاهري هم اگر موضوع را بررسي کنيم، حصول چنين فتح و غلبه و تشکيل حکومت الهي، ممکن و عملي خواهد بود، زيرا حضرت در موقعي ظهور خواهد کرد که اوضاع و احوال اجتماعي و اخلاقي و سياسي کاملاً مساعد باشد. نظير رشد و توسعه سريع اسلام در قرن اوّل است، زيرا در آن عصر، فساد اوضاع اجتماعي و اداري کشورها به حدّي بود که مردم آمادگي پذيرش حکومت اسلامي را داشتند. اين وضعيت در عصر ظهور حضرت نيز وجود دارد.