از برنامه ها و روش هاي امام مهدي عليه السلام پيمان گيري از ياران خويش است. پيمان و بيعت در جامعه اسلامي از آغاز تشکيل حاکميت اسلام رسم شد، و پايه گذاري نخستين مرکزيّت و حکومت اسلامي به دست مبارک پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله با آيين بيعت و پيمان گرفتن از يکايک مردم همراه بود.

امام مهدي عليه السلام نيز چون نياکان خويش از يارانش بيعت مي گيرد و با آنان پيمان مي بندد. پيمان امام بر سر اصولي است که راه و رسم و شيوه و روش امام را در حکومت تبيين مي کند.

امام علي عليه السلام مي فرمايد: «همانا قائم با يارانش پيمان مي بندد و از آنان بيعت مي گيرد که: مسلماني را دشنام ندهند... حريمي را هتک نکنند، به خانه اي هجوم نبرند، کسي را به ناحق نزنند، طلا و نقره گنج نکنند، همچنين گندم و جو اندوخته نسازند. مال يتيمان را نخورند... لباس خزّ و حرير نپوشند. کمربند زرّين نبندند... در امور معاش به اندک بسنده کنند... لباس درشت بپوشند و صورت بر خاک بگذارند... و در راه خدا به جهادي شايسته دست يازند.

خود (امام) نيز متعهد مي شود که از همان راهي که آنان مي روند برود، و چون آنان لباس بپوشد، و بر مرکوبي مانند مرکوب آنان سوار شود و چنان باشد که آنان هستند. به اندک بسنده کند، و زمين را با ياري خداي دادگري پر کند پس از آنکه از ستم پر شده باشد... و صاحب و درباني نگمارد». [1] .