در برخي روايات فريقين اشاره شده که حضرت با اکراه با مردم بيعت مي کند و يا اينکه مردم با اکراه با او بيعت مي کنند.

قتاده از رسول خداصلي الله عليه وآله نقل کرده که فرمود: «مهدي از مدينه به سوي مکه خروج مي کند، مردم از او مي خواهند که از بينشان خروج کند، پس با او بين رکن و مقام در حالي که کراهت دارد بيعت مي کنند...». [1] .

زراره از امام صادق عليه السلام نقل کرده که فرمود: «به اسم قائم ندا داده مي شود، پس او مي آيد و پشت مقام قرار مي گيرد. به او گفته مي شود: به تحقيق به اسم تو ندا داده مي شود، منتظر چه چيزي هستي؟ دست او گرفته شده، با او بيعت مي شود. زراره مي گويد: الحمد للَّه، ما مي شنيديم که قائم عليه السلام با کراهت بيعت مي کند (مي شود) و وجه استکراه او را نمي دانستيم، ولي دانستيم اين استکراهي است که گناهي درآن نيست». [2] .

ممکن است مقصود به استکراهي که حضرت نسبت به بيعت مردم دارند اين باشد که از آنجا که مظلومان از آن حضرت تقاضاي رفع ظلم مي کنند لذا حضرت از روي تواضع در ابتدا استکراهي از خود نشان مي دهند.

خصوصاً آنکه اين کار بايد به اذن و اراده و مشيّت خداوند صورت پذيرد.