از روايات استفاده مي شود که اصحاب امام زمان عليه السلام بعد از ظهور از ده هزار نفر کمتر نيست.

محمّد بن مسلم از امام باقرعليه السلام نقل مي کند که فرمود: «... هر گاه براي او حضرت مهدي عليه السلام - ده هزار مرد جمع شد، پس در روي زمين معبودي به جز خدا باقي نمي ماند...». [1] .

در اينکه مقصود از اين روايات و رواياتي که اصحاب حضرت را 313 نفر معين کرده چيست چند احتمال است:

1 - دو دسته کردن اصحاب حضرت به جهت اختلاف در درجات اخلاص آنها است، به اين نحو که 313 نفر از آنها در کمال درجه اخلاص اند، و بقيه تا ده هزار نفر يا ده هزار نفر ديگر در مرتبه اي پايين ترند.

2 - اختلاف دو دسته در سرعت ملحق شدن آنها و رسيدن آنان به حضرت مهدي عليه السلام است، به اين نحو که 313 نفر از ديگران زودتر به حضرت ملحق مي شوند.

3 - اختلاف در سرعت ايمان و بيعت نمودن با حضرت است.

4 - اختلاف در دفاع نمودن از حضرت باشد به اين معنا که 313 نفر اولين دسته اي است که حضرت را ياري خواهند نمود.

5 - اختلاف به لحاظ وظايف و کارهايي است که به جهت اختلاف درجات اصحاب به آنها محوّل خواهد شد. مثلاً 313 نفر از فرماندهان و رئيسانند، بر خلاف بقيه افراد.