مفضل بن عمر مي گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که مي فرمود: «اگر قائم ما قيام کند از دروغ گويان شيعه شروع کرده، آنها را به قتل خواهد رساند». [1] .

در توجيه اين حديث مي گوييم:

اولاً: بعد از چشم پوشي از ضعف سند حديث، مي دانيم که کلمه «شيعه» فرقه اماميه، اسماعيليه، زيديه و ديگر فرقه هاي شيعي را شامل مي شود، همان گونه که بر کسي که خود را به تشيّع نسبت داده ولي بعد از مدّتي از خطّ اهل بيت منحرف شده است اطلاق مي گردد. ابوالخطاب، مغيرة بن سعيد، احمد بن هلال عبرتايي، ابن ابي العزاقر و ديگر منحرفين که ادعاي تشيّع داشتند، در حالي که اهل بيت عليهم السلام از آنها بي زار بودند از اين دسته اند. لذا کشّي خبر فوق را تحت عنوان «ما روي في محمّد بن ابي زينب» معروف به ابوالخطاب که فرقه خطابيه به او نسبت داده مي شود، نقل کرده است. او کسي بود که احاديث زيادي از طرف امام در مورد لعن و نفرين او صادر شد و از خداوند طلب نمود که حرارت شمشير را به او بچشاند. [2] .

در نتيجه: مقصود از کذابين شيعه، همين افراد و يا فرقه هاي ديگر شيعه، غير از اماميه اند که با نسبت هاي ناروا و دروغ، گروهي را منحرف کرده اند و لذا امامان شيعه آنها را لعن کرده و حکم به کفر آنها نموده و از آنها تبرّي جسته اند. و هنگام ظهور نيز امام زمان عليه السلام در ابتدا آنها را نابود خواهد کرد.

ثانياً: از آن جهت که حضرت مهدي عليه السلام مردم را دعوت به اسلام ناب محمّدي که در تشيّع اصيل متبلور است دعوت مي کند، بايد در مرتبه اوّل منحرفين از اين راه اصيل را از بين برده، تا بتواند ديگران را به اين راه وارد کند. کساني که مقابله با آنها به مراتب سخت تر و دشوارتر از کفّار و صاحبان اديان و مذاهب ديگر است.

در نتيجه: حديث فوق هرگز ربطي به راويان حديث اهل بيت عليهم السلام ندارد، آن هايي که علوم اهل بيت را اخذ کرده و با دقت تمام به دست آيندگان رساندند. آنان کساني بودند که از طريق امامان شيعه مورد مدح و ستايش قرار گرفتند که مي توان در رأس آنها از زراره، محمّد بن مسلم، بريد عجلي، ابوبصير نام برد.