مطابق برخي از روايات، ظهور و قيام حضرت مهدي عليه السلام به طور ناگهاني خواهد بود، و اين از عنايات خداوند در حق آن حضرت است تا دشمنان را غافلگير کرده و جلو تدابير آنها را گرفته و هر گونه اقدامي را بر ضد حضرت از آنها سلب کند.

طبرسي توقيعي را از ناحيه مقدسه به شيخ مفيدرحمه الله نقل کرده که در آخر آن چنين آمده است: «هر کس بايد کاري کند که محبت ما را به خود جذب کرده و از کاري که کراهت و سخط ما را بر مي انگيزد دوري کند. پس همانا امر ما يک دفعه و به طور ناگهاني اتفاق خواهد افتاد». [1] .

در توجيه اشکال فوق مي گوييم:

علايم قريب براي ظهور حضرت مهدي عليه السلام همانند نداي آسماني و فرو رفتن زمين بيدا با اهلش و ديگر علايم، براي آگاهي مخلصين و مؤمنان است، تا از قرب ظهور آگاهي داشته باشند، و لذا ظهور براي آنها ناگهاني نخواهد بود. آري عنصر اتفاق و ظهور ناگهاني براي دشمنان حضرت مهدي عليه السلام است تا از اين غفلتي که خداوند در آنها قرار مي دهد حضرت بتواند به مقاصد عالي خود که همان سلطه بر ظالمان و گسترش عدل و داد است برسد.