دعاي ندبه را عده اي از علما و محدثين نقل کرده اند از آن جمله:

1 - شيخ مشهدي در «المزار» از محمّد بن ابي قره و او از کتاب ابي جعفر محمد بن الحسين بن سفيان بزوفري نقل کرده و آن را به امام زمان عليه السلام نسبت داده است. [1] .

2 - سيد بن طاووس در «مصباح الزائر» و «اقبال الاعمال» از بعض اصحاب ما از محمّد بن علي بن ابي قرّه به نقل از کتاب محمّد بن حسين بن سفيان بزوفري نقل کرده و آن را به امام زمان عليه السلام نسبت داده است. [2] .

3 - علامه مجلسي رحمه الله در کتاب «زاد المعاد» مي گويد: «و امّا دعاي ندبه که مشتمل بر عقايد حقّه و تأسّف بر غيبت قائم عليه السلام است، به سند معتبر از امام جعفر صادق عليه السلام نقل شده است...». [3] .

4 - قبل از اين بزرگان، اين دعا را شيخ جليل ثقه ابوالفرج محمّد بن علي بن يعقوب بن اسحاق بن ابي قره قناني که معاصر شيخ نجاشي و از اعلام قرن پنجم بوده، نقل کرده است. کسي که شيخ محمّد بن مشهدي در کتاب «المزار» از او زياد نقل مي کند.

5 - و نيز شيخ جليل ثقه ابوجعفر محمّد بن حسين بن سفيان بزوفري در کتاب «الدعاء» نقل کرده است. او که از مشايخ شيخ مفيدرحمه الله به حساب مي آيد مورد تأييد خاص او قرار گرفته است. حاجي نوري در «خاتمة المستدرک» او را از مشايخ شيخ مفيد برشمرده و به وثاقت و جلالت قدر او شهادت داده است.

مرحوم آيت اللَّه بروجردي مي فرمود: «يکي از راه هاي شناخت رجال، شناخت شخصيت شاگردان آنان است. و هر گاه مشاهده شد که اشخاصي همچون شيخ مفيدرحمه الله از شخص معيني زياد روايت نقل مي کند و هرگز مذمّتي در حق او ندارد اين به نوبه خود نشانه اين است که آن شخص مورد وثوق و اطمينان است».