مطابق نظريه «خفاي شخص»، بايد ملتزم به عدم ازدواج شد؛ زيرا طبق اين نظريه او از همه افراد مخفي است، و ازدواج احتياج به ارتباط با مردم دارد و اين به نوبه خود با حکمت و فلسفه غيبت سازگاري ندارد. و مطابق نظريه «خفاي عنوان»، مي توان ملتزم به ازدواج حضرت شد، خصوصاً آنکه مطابق با سنّت اسلامي است. آنچه به نظر مي رسد ترجيح قول اول است، به جهت:

1 - روايات بسيار بر خفاي شخص. [1] .

2 - گر چه در روايت عَمْري اشاره شده که مردم حضرت را در موسم حج مي بينند ولي نمي شناسند، [2] امّا اين روايت از امام نقل نشده و نيز اختصاص به موسم حج دارد.

3 - قرار است که حضرت در غيبت تام به سر برد.

4 - اگر ازدواج صورت گرفته بود بايد در يک مورد هم که شده سفرا و وکلاي ناحيه مقدّسه به آن اشاره مي کردند.

5 - مسعودي از علي بن ابي حمزه نقل کرده که فرمود: ما به امام رضاعليه السلام عرض کرديم: براي ما روايت شده که امام از دنيا نمي رود تا آنکه نسل خود را ببيند؟ امام رضاعليه السلام به او فرمود: «آيا در خصوص اين حديث براي شما روايت نشده: «إلّا القآئم» ؛ به جز قائم. [3] .