آنچه که مطلوب است و وظيفه ما در عصر غيبت به حساب مي آيد اين است که بکوشيم تا موانع ظهور حضرت را برطرف کرده، زمينه ظهور حضرت را فراهم نماييم. و نيز وظيفه داريم که به دستورات و وظايف خود عمل کنيم تا به قرب معنوي نسبت به حضرت نايل آييم.

آري اگر درخواست ملاقات با حضرت در عصر غيبت به جهت بهره مندي از وجود او و مورد عنايت خاص او قرار گرفتن است تا انسان به اطمينان قلب رسيده و با تصرّفي که از جانب ايشان مي شود انسان به کمالات نزديک شود، اين ملاقات و اصرار بر آن مفيد است، وگرنه اين عصر غيبت است و قرار است که امام زمان عليه السلام از ديدگان مردم غايب باشد، تا چه مصلحتي اقتضا کند که در موردي ظهور کرده و کسي به ملاقات حضرت نايل شود. لذا بايد صبر کرد و در اين موقع حسّاس که عصر امتحان است به وظايف خود خوب عمل کنيم تا از امتحان سرافراز بيرون آييم.

آري، اگر چه از ظاهر برخي از ادعيه تقاضاي ملاقات حضرت به دست مي آيد ولي مي توان آن را حمل بر ملاقات در عصر ظهور کرد.