در مورد کيفيّت ملاقات حضرت مهدي عليه السلام با افراد در صورت ضرورت احتمالاتي وجود دارد:

1 - کسي که به ملاقات حضرت شرفياب شده از حضرت دور نبوده بلکه در بين جامعه اي زندگي مي کرده است که امام زمان عليه السلام نيز در آن جامعه بوده است.

2 - ملاقات، به صورت اتفاقي بوده است، به اين صورت که حضرت از محلّي عبور مي کرده از قضا کسي گرفتار و حاجتمند بوده و با او ملاقات داشته است.

3 - اينکه امام عليه السلام هرگاه ملاحظه مي کرد که شخصي گرفتار است و يا حاجتي دارد و رفع گرفتاري و حاجت او ضروري به نظر مي رسيد شخصاً از مکان خود به طريق طبيعي حرکت کرده و خود را به او مي رسانده تا حاجت او را برآورده کند.

4 - احتمال دارد که ملاقات ها براي قضاي حاجت، يا هدايت شخص يا گروه، يا دفع ظلم و غيره، از راه معجزه باشد، به اينکه حضرت با طيّ الأرض از مکان خود حرکت کرده و سريع خود را به مقصد مي رساند. همه اين احتمالات متصوّر است، به اين معنا که حضرت از همه راه ها براي برآوردن حاجات استفاده مي کند.