از روايات بسياري استفاده مي شود که امام زمان عليه السلام نه تنها در سرداب مقدس مخفي نيست بلکه هيچ مکان معيّني ندارد.

امام زمان عليه السلام در خطاب خود به ابراهيم بن مهزيار فرمود: «پدرم مرا وصيّت کرده که در سرزمين هاي مخفي و دور سکني گزينم تا امرم از مردم مخفي بماند و محلّم از کيدهاي اهل ضلالت و ارتداد و از حوادث امتّ هاي گمراه محفوظ بماند. لذا اين سفارش، مرا به تپه هاي بلند کشانده است». [1] .

آري، مطابق برخي از روايات، مکان خاصي براي حضرت وجود دارد که تنها خواص از شيعيانش از آن اطلاع دارند.

اسحاق بن عمار از امام صادق عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «للقآئم غيبتان: إحداهما قصيرة والأخري طويلة، الغيبة الأولي لا يعلم بمکانه فيها إلّا خاصّة شيعته، والأخري لا يعلم بمکانه فيها إلاّ خاصّة مواليه» ؛ [2] «براي قائم دو غيبت است: يکي کوتاه و ديگري طولاني. در غيبت کوتاه کسي غير از خواص از شيعيانش از مکان او اطّلاع ندارند. و در غيبت طولاني نيز تنها خواص از دوستدارانش از مکان او آگاهند.»