در پاسخ اين سؤال مي گوييم:

اولاً: اين طور نيست که تمام کساني که به ملاقات حضرت مشرّف شده اند در ابتدا حضرت را نشناخته اند، چه بسا افرادي که از همان ابتدا حضرت را شناخته و با او انس داشته اند، همانند سيد بحرالعلوم و مقدس اردبيلي و....

ثانياً: هدف حضرت از ملاقات ها به طور عمده رفع گرفتاري از شيعيان است که اين هدف با ملاقات ولو بدون شناخت، حاصل مي شود.

ثالثاً: شناخته نشدن حضرت عليه السلام به جهت عدم انس است و معمولاً در ملاقات هاي اول بوده که حضرت را نمي شناختند، زيرا قبلاً او را نديده بودند.

رابعاً: گاهي انسان به جهت شوق زياد و يا بي توجّهي و يا توجه زياد به کار خود است که از مخاطب خود غافل مي شود و بعد از برآورده شدن حاجتش به فکر مي افتد که اين شخص چه کسي بود.

خامساً: شناخته نشدن حضرت در عصر غيبت کبرا طبق مقتضاي اصل اوّلي است، زيرا غيبت حضرت کلّي است، و قرار است که به جهت مصالحي حضرت ناشناخته بمانند.