سؤال فوق در حقيقت از دو جزء تشکيل شده است:

1 - چگونه مي توان ادعاي کساني که مي گويند ما حضرت را ملاقات کرده ايم را به اثبات رساند؟

2 - از کجا معلوم در ملاقاتي که با حضرت داشته اند خود ايشان را ديده اند؟

در مورد سؤال اول مي گوييم: هر کسي که مدّعي ملاقات است، ما حرف او را نمي پذيريم مگر آنکه براي ما قرائن معتبر بر صدق قول او وجود داشته باشد.

يکي اينکه او فردي صدّيق بوده و تاکنون هيچ گونه دروغ و عمل خلاف شرع و بي عدالتي از او ديده يا شنيده نشده است.

و ديگر اينکه: خبرهايي که مي دهد همگي مطابق با واقع بوده و همراه با اخبار غيبي است.

در مورد سؤال دوم مي گوييم: مدّعيان راستين ملاقات با حضرت خود شواهد و قرائني را ذکر کرده اند و معجزه و خبرهاي غيبي را شنيده اند که همراه با ادعاي اثبات وجود حضرت بوده و لذا يقين به ملاقات با حضرت پيدا کرده، آن گاه خبر تشرّف خود را براي ما نقل کرده اند.