امام زمان عليه السلام در جواب سؤال هاي اسحاق بن يعقوب مي نويسد: «أکثروا الدعاء بتعجيل الفرج، فإنّ ذلک فرجکم» ؛ [1] «براي شتاب در گشايش حقيقي و کامل، بسيار دعا کنيد؛ همانا فرج شما در آن است.»

مي دانيم که فرج و گشايش شيعيان از تمام گرفتاري ها و فتنه ها در سايه ظهور حضرت مهدي عليه السلام محقق مي گردد، و تا زماني که حضرت در غيبت به سر مي برد شيعه تحت فشار و ظلم و تعدّي حاکمان ظلم و جور است.

از اين حديث استفاده مي شود که زمان ظهور حضرت مهدي عليه السلام متعلق «بداء» واقع مي شود يعني قابل تقديم و تأخير است، و يکي از عوامل تعجيل در فرج آن حضرت عليه السلام، دعا است. مي دانيم که دعا بدون درخواست قلبي و زمينه سازي براي تحقق آن، مؤثر نخواهد بود. انسان بايد با زبان و قلب بطلبد، و در عمل هم زمينه ساز خواسته خود باشد.