امام زمان عليه السلام در توقيعي به خط مبارک خود، بعد از دعا براي عافيت شيعيان از ضلالت و فتنه ها و درخواست روح يقين و عاقبت به خيري آنها و تذکر به اموري چند مي فرمايد: «وفي ابنة رسول اللَّه صلي الله عليه وآله لي أسوة حسنة» ؛ [1] «فاطمه دختر رسول خداصلي الله عليه وآله براي من اسوه و الگويي نيکوست.»

در اينکه حضرت مهدي عليه السلام، کدام گفتار يا رفتار حضرت فاطمه عليها السلام را سرمشق خويش قرار داده اند، احتمالات فراواني بيان شده است که در اين جا به سه مورد آن اشاره مي کنيم:

1 - حضرت زهراعليها السلام تا پايان عمر شريفش با هيچ حاکم ظالمي بيعت نکرد. حضرت مهدي عليه السلام هم بيعت هيچ سلطان ستمگري را بر گردن ندارد.

2 - شأن صدور اين نامه اين است که برخي از شيعيان، امامت ايشان را نپذيرفتند. حضرت در جواب عملکرد آنها فرمود: «اگر مي توانستم و مجاز بودم آن چنان مي کردم که حق بر شما آشکار گردد به گونه اي که هيچ شکي بر شما باقي نماند، ولي مقتداي من حضرت زهراعليها السلام است. ايشان با اينکه حق حکومت از حضرت علي عليه السلام سلب شد، هيچ گاه براي باز گرداندن خلافت، از اسباب غير عادي استفاده نکرد، من نيز از ايشان پيروي مي کنم و براي احقاق حقّم در اين دوران، راه هاي غير عادي را نمي پيمايم».

3 - حضرت در پاسخ نامه فرموده اند: «اگر علاقه و اشتياق ما به هدايت و دستگيري از شما نبود به سبب ظلم هايي که ديده ايم، از شما مردمان روي گردان مي شديم». امام، با اشاره به حضرت زهراعليها السلام مي خواهد بفرمايد: همان طوري که دشمنان به حضرت زهراعليها السلام آزار و اذيت روا داشتند و سکوتي که مسلمانان پيشه کردند، هيچ کدام سبب نشد که ايشان از دعا براي مسلمانان دست بکشند، بلکه ديگران را بر خود مقدم مي داشتند، من نيز اين ظلم ها و انکارها را تحمل مي کنم و از دل سوزي و دعا و راهنمايي و... براي شما چيزي فرو نمي گذارم.