برخي ممکن است بگويند: چه اشکالي داشت اگر حضرت در بين مردم بود و از وجودش استفاده مي کردند و او نيز در موقع مناسب قيام مي نمود.

پاسخ: پيامبر اکرم و ائمه اطهارعليهم السلام کراراً به مردم گوشزد کرده بودند که دستگاه ظلم و ستم به دست حضرت مهدي عليه السلام برچيده خواهد شد. از اين جهت وجود حضرت، مورد توجه دو دسته قرار گرفت:

الف. مظلومين و ستم ديدگان عالم که تعدادشان زياد بود. آنان به قصد اظهار تظلّم و اميد حمايت، به دور وجود امام اجتماع مي کردند و از او تقاضاي نهضت و دفاع مي نمودند، و لذا هميشه در اطراف حضرت گروه کثيري احاطه شده بود. در حالي که هنوز شرايط اساسي فراهم نشده است.

ب. زورگويان و ستمکاران خونخواري که بر ملّت هاي مظلوم تسلّط يافته و در راه رسيدن به منافع شخصي خويش از هيچ عملي فرو گذار نمي کردند و حاضر بودند که تمام مردم را فداي مطامع شخصي خود کنند. در نتيجه اين گروه چون وجود حضرت را مانع و سدّ راه خود مي ديدند درصدد نابودي حضرت بر مي آمدند.