فلاسفه اسلامي «قسر دائم» و «قسر اکثري» را در عالم طبيعت محال و امري نشدني مي دانند.

مقصود از «قسر دائم» آن است که حقيقتي از حقايق هستي در دوره روزگارش از خواسته طبيعي خود محروم باشد. مثلاً آتش هيچ گاه حرارت نداشته باشد يا در جهان نيرويي باشد که از آغاز پيدايش آتش تا هنگامي که آتش در جهان وجود دارد از حرارت آتش جلوگيري کند. اين امري محال است، که در فلسفه به اثبات رسيده است.

مقصود از «قسر اکثري» آن است که طبيعت در اکثر دوره عمرش از اقتضاي ذاتي خود محروم باشد. اين را هم فلاسفه محال مي دانند. اين نظريه فلسفي که به شکل قانون در جهان هستي جاري است به ما مي گويد که روزگار ظلم و جور در بشر سپري خواهد شد و به جاي آن روزگار عدل و داد خواهد آمد.

اين نظريه فلسفي مي گويد: قسر انسانيت در عمر او محال است، چنان که در بيشتر عمر او نيز محال خواهد بود. پس روزگاري خواهد آمد که روزگار انسانيّت باشد. و به يقين روزي خواهد آمد که بشر از اسارت و بردگي حيوان صفتان رهايي يابد و در سايه مهر انسان ها زيست کند و زندگي داشته باشد.