سفير سوم، شيخ جليل ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي است. او در ابتداي امر وکيل ابي جعفر محمّد بن عثمان عَمْري بود که بر املاک او نظارت داشت، تا آنکه وصيّت با نصّ به او منتهي شد و هيچ کس در اين امر شک نداشت. [1] .

برخي از شيعيان، مالي را براي ابوجعفر عَمْري به مقدار چهارصد دينار فرستادند تا به امام زمان عليه السلام برساند، ابوجعفر دستور داد تا آن را به حسين بن روح بدهند. او هنگامي که ترديد و شک آن شخص را به جهت ثابت نشدن سفارتش ديد، بار ديگر تأکيد کرد که اين مبلغ را به حسين بن روح برساند، زيرا اين دستور امام زمان عليه السلام است.

بعد از آنکه وضع مزاجي ابوجعفر عَمْري بحراني شد جماعتي از بزرگان شيعه از آن جمله ابوعلي بن همام، ابوعبداللَّه بن محمّد کاتب، ابوعبداللَّه باقطاني، ابوسهل اسماعيل بن علي نوبختي، ابوعبداللَّه بن وجناء و ديگر بزرگان، بر او وارد شدند و عرض کردند که اگر بر شما اتفاقي افتاد چه کسي جانشين شما خواهد بود؟ ابوجعفر عَمْري فرمود: اين ابوالقاسم حسين بن روح، قائم مقام من و سفير بين شما و صاحب امرعليه السلام است. او وکيل و ثقه و امين است، پس در امورتان به او مراجعه نموده و در امور مهم بر او اعتماد نماييد، زيرا من به اين مطلب امر شده ام تا بر شما ابلاغ نمايم. [2] .

ابوجعفر بن احمد متيل مي گويد: هنگام وفات محمّد بن عثمان عَمْري من بالاي سر او نشسته بودم و از او سؤال مي کردم و حسين بن روح نيز بر پايين پاي او قرار داشت. محمّد بن عثمان روي به من نموده و فرمود: من امر شدم تا بر ابي القاسم بن روح وصيّت کنم. من با شنيدن اين خبر از جاي خود بلند شده، حسين بن علي روح را به جاي خود بر بالاي سر محمّد بن عثمان قرار دادم. [3] .

جهت اين تأکيدات از ناحيه محمّد بن عثمان بر وصايت حسين بن روح اين بود که او چندان جايگاه ويژه اي در بين شيعيان به جهت ارتباط با امامان عليهم السلام نداشته است، اگر چه از نزديکان خاص محمّد بن عثمان بوده است. و سرّ سفارت دادن به او، به جهت اخلاص و فداکاري او بوده است. وي بعد از وفات ابوجعفر عَمْري به مدت 21 سال سفارت را بر عهده داشت. اولين نامه اي را که از حضرت دريافت کرد مشتمل بر درود فراوان از جانب آن حضرت بر او بود. [4] .

از آن زمان به وظيفه خود مشغول شد. و روش او التزام به تقيّه شديد و مضاعف بود، به حيثي که اظهار اعتقاد به مذهب اهل سنّت مي نمود تا از اين طريق بتواند به وظايف خود عمل کند. او در ايّام سفارتش شديداً با انحرافات و ادعاهاي انحرافي سفارت مبارزه مي نمود، تا آنکه در سال 326 هجري رحلت نمود.