امام کاظم عليه السلام فرمود: «إذا فقد الخامس من ولد السابع فاللَّه اللَّه في أديانکم لا يزيلنّکم أحد عنها، يا بنيّ! إنّه لابدّ لصاحب هذا الأمر من غيبة...» ؛ [1] «هنگامي که پنجمين از اولاد هفتمين مفقود شد پس خدا را خدا را در اديانتان، کسي شما را از آن جدا نکند، اي فرزندم! همانا به طور حتم براي صاحب اين امر غيبتي است...».

يونس بن عبدالرحمن مي گويد: من بر موسي بن جعفرعليهما السلام وارد شدم و عرض کردم: اي فرزند رسول خدا! آيا شما قائم به حق مي باشيد؟ فرمود: «أنا القآئم بالحقّ ولکنّ القآئم الّذي يطهّر الأرض من أعدآء اللَّه عزّوجلّ ويملأها عدلاً کما ملئت جوراً وظلماً هو الخامس من ولدي له غيبة يطول أمدها خوفاً علي نفسه...» ؛ [2] «من قائم به حقّم، ولي قائمي که زمين را از دشمنان خداوند عزّوجلّ پاک کرده و آن را پر از عدالت خواهد نمود آن گونه که پر از ظلم و جور شده باشد همان پنجمين نفر از اولاد من است. براي او غيبتي طولاني است زيرا بر جان او خطر است...».

و نيز در بيان قول خداوند متعال وَأَسْبَغَ عَلَيْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَباطِنَةً [3] فرمود: «النعمة الظاهرة الإمام الظاهر والباطنة الإمام الغآئب. فقلت له: ويکون في الأئمّة من يغيب؟ قال: نعم، يغيب عن أبصار الناس شخصه ولا يغيب عن قلوب المؤمنين ذکره وهو الثاني عشر منّا...» ؛ [4] «نعمت ظاهر امام ظاهر و نعمت باطن امام غايب است. راوي مي گويد: به حضرت عرض کردم: آيا در ميان ائمه کسي غايب مي شود؟ فرمود: آري شخصش از چشمان مردم غايب مي گردد، ولي از قلوب مؤمنان غايب نمي گردد، و او دوازدهمين از ما مي باشد...».