بخاري و مسلم و ديگران به سندهاي خود از رسول خداصلي الله عليه وآله نقل کرده اند که فرمود: «لا يزال هذا الأمر في قريش ما بقي من الناس اثنان» ؛ [1] «اين امر خلافت در قريش ثابت است مادامي که دو نفر از مردم باقي باشد.»

در اين حديث خبر از واقعيتي خارجي مي دهد که واجب است تحقق يابد و وظيفه مسلمين است که خلافت رسول خداصلي الله عليه وآله را در هر زمان به دست يک نفر شايسته از قريش قرار دهند. مقصود از «هذا الامر» چيست؟ همان امري است که در آيه «اولي الامر» به آن اشاره شده است: أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْکُمْ [2] . مطابق بيان فخر رازي و ديگران، مقصود از «اولي الامر» در اين آيه معصومين هستند. [3] .

پس بايد در هر زماني امام معصومي از قريش باشد مادامي که عمر دنيا به سر نيامده و از مردم روي زمين دو نفر باقي مانده است، و او در اين زمان، غير از حضرت مهدي عليه السلام نيست.

به بيان ديگر: مقصود از «الامر» در روايت و آيه، امر زعامت و ولايت و رهبري ظاهري و باطني و هدايت مطلق مردم به حق و حقيقت است، شخصي که به تمام معنا داراي صفات و خصوصيات پيامبر است تا بتواند امر خلافت و جانشيني او را در تمام شؤونات به جز وحي ادامه دهد، چنين شخصي در هر زمان بايد موجود باشد، و در اين زمان کسي جز حضرت مهدي عليه السلام نيست.

ابن حجر عسقلاني مي گويد: «نماز خواندن عيسي عليه السلام پشت سر مردي از اين امت در آخرالزمان و نزديک به برپايي قيامت، دلالت صحيح بر اين قول دارد که: زمين هيچ گاه از حجتي که قائم باللَّه است خالي نخواهد بود». [4] .