مطابق روايات شيعه و سني، پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله فرمود: «من مات ولم يعرف إمام زمانه مات ميتة جاهليّة» ؛ [1] «هرکس بميرد در حالي که امام زمان خود را نشناخته باشد به مرگ جاهليت از دنيا رفته است.»

با کمترين تأمّل در اين روايت و نظاير آن به مصداق واقعي امام در روايت پي خواهيم برد. اين کدامين امام است که اگر به او معرفت پيدا نکني به مرگ جاهليت از دنيا رفته اي؟ مگر نه اين است که بايد بين حکم و موضوع تناسب باشد؟ چه تناسبي بين عدم معرفت امام و مرگ جاهليت است؟ آيا اگر من طاغوتِ فاسق و فاجر زمان خود را نشناسم به مرگ جاهليّت از دنيا رفته ام؟ قطعاً چنين نيست، بلکه مراد همان امام معصوم در هر زمان است که از آن در روايت به «امام» تعبير شده است که اگر او را نشناسم و اطاعت او را ننمايم به مرگ جاهليت از دنيا رفته ام.